Rzodział 8 .

Z perspektywy Emmy



Ten dźwięk... Jak ja go nienawidzę! Ta osoba, co mnie obudziła pożałuje tego. Wstałam z łóżka i założyłam na siebie zielony szlafrok. Nie wchodząc nawet
do łazienki zeszłam zaspana, z potarganymi włosami na dół w kierunku drzwi. Przekręciłam kluczyk i otworzyłam drzwi. Do moich oczu od razu wpadły
promienie słońca, co spowodowało, że musiałam je przymróżyc. Po chwili moim oczom ukazała się silnie zbudowana sylwetka, a po chwili promienny uśmiech Liama.

 






- Liam? Co tu tutaj robisz o tej porze? - powiedziałam zaspanym głosem
Byłam nieźle zaskoczona jego odwiedzinami
- Przepraszam. Pewnie Cię obudziłem. Ale wczoraj zostawiłaś w moim samochodzie sweter. Chciałem Ci go oddac. - powiedział
- Dziękuję. Wejdź. - odebrałam od niego sweter i wpuściłam go do środka. - usiądź w salonie ja za chwilę przyjdę. Muszę iśc się przebrac. - pokazałam
miejsce gdzie ma usiąśc
- Dla mnie możesz pozostac w takiej wersji. - zmierzył mnie wzrokiem od dołu do głowy.
Byłam w długiej koszuli, która była moją piżamą i sięgała mi do połowy ud, a do tego o parę centymetrów dłuższy szlafrok. Nie dziwię mu się, że
wolałby, żebym pozostała w takim wydaniu. Wystawiłam mu język i szybko pobiegłam na górę. Z mojej szafy szybko wyciągnęłam pierwsze lepsze rzeczy i
wbiegłam do łazienki. Wzięłam szybki prysznic i założyłam na siebie przygotowane ciuchy. Zrobiłam delikatny makijaż, rozczesałam włosy i byłam gotowa.
Zeszłam na dół. Liam siedział na kanapie i oglądał jakiś program, a w ręku trzymał pilota. Podeszłam do niego po cichu, żeby mnie nie usłyszał.
- Buu!!! - krzyknęłam mu do ucha
Chłopak podskoczył z miejsca i upuścił pilota. Zaczęłam się z niego śmiac, bo wyglądał komicznie. Po chwili przestałam się śmiac.
- Jesteś głodny? - zapytałam siadając obok niego
- Nie... - nie zdążył dokończyc
- To chodź pomożesz mi zrobic śniadanie. - wstałam, złapałam go za rękę i poszliśmy do kuchni.
Wyciągnęłam najważniejsze produkty do robienia naleśników, takie jak jajka, mąka i mleko.
- Umiesz robic naleśniki? - zapytałam
- No pewnie ! - uśmiechnął się do mnie szeroko, ale po chwili zrobił " kwaśną minę ".
- O co chodzi? - zapytałam robiąc ciasto
- Dużo lepiej było Ci w tamtych ciuchach. - znów niesmacznie na mnie spojrzał
- O ty... - wzięłam torebkę z mąką i wysypałam ją na Liama.
Był cały biały, jak bałwan. Nie mogłam powstrzymac się od śmiechu. Po chwili przetarł oczy i spojrzał na mnie. Chłopak wziął drugą torebkę mąki i mnie
nią obsypał.
- Ja tylko sobie oddałem. - mówił śmiejąc się
- Tak chcesz się bawic? - wzięłam jajko do ręki, a Liam zaczął uciekac z piskiem i krzycząc przy tym " mamo, ratuj ! "
Goniłam go po całym domu, aż w końcu dorwałam go w salonie i rzuciłam w niego jajkiem. Trafiłam w jego brzuch. Jajko rozpłynęła się po jego brzuchu i
nogach. Cały czas się śmiałam. Popatrzyliśmy na siebie, a po chwili był wyścig do kuchni. Wzięłam z 10 jajek i uciekałam. Gdy celował we mnie skuliłam
się, a jedzenie trafiło w drzwi. Za to ja go wysmarowałam jajkiem w głowę od tyłu. Po jakiś 30 minutach zabawy leżeliśmy w kuchni cali brudni na
podłodze śmiejąc się. Dom był cały z jajek i mąki.
- Kurwa! Co to za syf?! - odwróciłam się na brzuch i ujrzałam niemało zaskoczoną Julie.
- O cześc Julie. - równo powiedzieliśmy z Liamem i zaczęliśmy się śmiac
- Co wy tu do cholery robiliście? Cały dom jest brudny ! - podniosła ręce do góry - I nawet nie myśl sobie, że będę to sprzątac. - pokazała palcem na
bałagan.
- Gdzie ty byłaś przez całą noc? - zapytałam, a Liam śmiesznie poruszył brwiami, na co zaczęłam się śmiac.
- W hotelu. - na moje słowa wyraz twarzy dziewczyny zrobił się trochę nieprzyjemny.
- Z kim? - nie odpuszczałam
- Z pojebanym idiotą! - powiedziała i wściekła weszła na górę
- Co ją ugryzło? - zapytał tak samo jak ja zdziwiony Liam
- Raczej kto ją ugryzł. - zaśmiałam się i wstałam, a chłopak za mną
- Mieliśmy zrobic śniadanie, a wyszła braja z mąki i jajek. - powiedział Liam
- A co gorsza! Kto to posprząta? - zapytałam
- Czas wezwac ekipę sprzątającą. - chłopak wyciągnął telefon i zadzwonił.
- Za 15 minut powinni się zjawic. - mówił chowając komórkę do kieszeni spodni
- Może w ramach tego, że śniadanie nam nie wyszło, dasz się zaprosic do Nando's?
- Jasne. Zaraz chyba umrę z głodu. - złapałam się za mój burczący brzuch. - ale najpierw musimy się umyc.
Po moich słowach oboje weszliśmy na górę do mojego pokoju.
- Ładnie tu. - powiedział patrząc na sufit z gwiazdami.
- Dziękuję. Uwielbiam kosmos. Jest tam we wszechświecie, tyle różnych, niezbadanych planet, gwiazd, które czekają, żeby je odkryc. Pomyśl sobie. Może tam
daleko żyją istoty podobne do nas? - mówiłam
- Całkiem możliwe. Ale wiesz co? Nie mówmy o tym teraz. Będę pierwszy! - powiedział i pobiegł do łazienki.
Przewróciłam oczami i usiadłam na kraj łóżka.
- A masz jakieś ubrania na przebranie? - zapytał nie wychodząc z łazienki
- Mogę dac Ci swoje . - zaśmiałam się
- Chyba żartujesz?! - krzyknął
- Ok. Dam Ci mojego brata. Poczekaj chwilę. - powiedziałam i wyszłam z pokoju. Udałam się w kierunku wolnych pokoi.
Mój brat często tu przyjeżdża i stwierdził, że nie ma po co za każdym razem przywozic ciuchy. Weszłam do pokoju i wyjęłam z szafy jego koszulkę i dresy.
" Powinny pasowac na Liama. " Po paru minutach znów weszłam do mojego pokoju. Zapukałam do drzwi. W odpowiedzi ujrzałam jedynie wystawioną rękę.
Podałam mu ciuchy mojego brata, po czym wziął je i zamknął mówiąc ciche " Dziękuję ". Teraz ja postanowiłam znaleźc coś na siebie. Po chwili poszukiwań
postawiłam na prosty zestaw. Wzięłam do rąk wybrane ubrania i znów usiadłam na łóżku naprzeciwko drzwi. Zapatrzyłam się w podłogę. Nagle usłyszałam
skrzypnięcie drzwi. To była oznaka tego, że Liam wyszedł.
- Ile można siedziec w łazience? - zapytałam wstając z łóżka i biorąc swoje ubrania do rąk.
- Nie moja wina, że byłem cały w żółtkach. - wystawił mi język
Zaśmiałam się i weszłam do łazienki. Ściągnęłam z siebie brudne ciuchy i weszłam pod prysznic. Poczułam oblewającą mnie falę ciepła. Po paru minutach
wyszłam spod przysznicu.

 

 Ubrałam się w przygotowane wcześniej ciuchy, zrobiłam makijaż, rozczesałam włosy i wyszłam z łazienki. Liama nie było w pokoju.
" Gdzie on może byc ? " Zeszłam po schodach na dół. Obok drzwi stał już ubrany Liam. Założyłam buty i razem z chłopakiem wyszłam z domu.



Chciałabym Was naprawdę przeprosic, że dopiero teraz pojawia się rozdział, ale dwa tygodnie temu zmarła moja babcia :'( Nie miałam na nic ochoty, dlatego tak późno dodaję. Mam nadzieję, że się Wam spodoba :)